Nieuwe Gedichten

ik ben kabouter Korstmos
trek in de herfst door ‘t ganse bos
in mijn ene hand heb ik een kwast
en met de andere de verfbus vast

de mooiste kleuren breng ik aan
overal waar bomen staan
het bos krijgt zo een nieuwe glans
met rijk geschakeerde bladerkrans

ik zet mij neder op het mos
het wordt zo rustig in het bos
'k aanschouw de mooiste kleuren
omkranst met wonderlijke geuren

voor al mijn werk wordt ik beloond
door rust en vree, aan mij getoond
na gedane arbeid ben ik moe
dan doe ik mijn moede oogjes toe

het is fijn een kabouter te zijn
ook al ben ik nog maar zo klein
wanneer ik zo het bos doorkruis
voel ik mij hier zo heerlijk thuis

©Mieke van den Tol

Pleegkind

je bent een mens
Je bent een kind
je hebt maar één wens
in vrede te mogen leven

je mist in het leven
veel liefde en zegen
dat in je eigen gezin
je niet wordt gegeven

je bent een mens
je bent een kind
werd door het leven
niet erg verwend

je bent nu geplaatst
in een liefderijk gezin
waar rust en vrede heerst
en jij weer liefde vind

je bent een kind
dat geniet van het leven
je wordt weer bemind
door mensen die om je geven

© Mieke van den Tol

h et klimaat verandert zienderogen
de mens ziet alles zorgelijk aan
hoelang kan deze ontwikkeling
nog verder gaan?

de ijskap smelt in razend tempo
voed de zeespiegel, zodat zij stijgt
Venetie dreigt onder te lopen
ook de rest van de wereld wordt bedreigt.

branden ontstaan en akkers verdrogen
insecten verdwijnen en nieuwe treden aan
veel beschermde dieren sterven uit
en vreemde ziekten zullen ontstaan

overstromingen volgen
mensen slaan daardoor op de vlucht
hoeveel wereldrampen
hangen er nog in de lucht?

laten de wereldleiders in wijs besluit
de handen ineen slaan en hun beleid
richten op het behoud van de wereld.
voor mens en dier en al wat leeft

tot in de Eeuwigheid

Mieke van den Tol
augustus 2019

de terrassen zijn weer open gegaan
mensen kunnen elkaar weer begroeten
en na lange tijd ook weer ontmoeten
gezellig met elkaar uit eten gaan

op onze toekomst kunnen wij ons weer richten
ik zie overal blijde gezichten
gemist hebben we elkaar zo lang
samenzijn is van levensbelang

het gewone leven breekt weer aan
samen kunnen we verder gaan
stap voor stap mag er steeds méér
beleven we het normale leven weer

één ding hebben we geleerd
de sociale controle is weergekeerd
we letten nu wat meer op elkaar
dat alleen al stemt mij dankbaar.

©Mieke van den Tol